Ekspedycja dla wytyczenia trasy kolei Salechard – Igarka, biegnącej na wysokości koła podbiegunowego, którą budowali więźniowie w latach 1949-1953, potem nazwanej Martwa Droga, 1949. Fot. autor nieznany. Ekspedycja dla wytyczenia trasy kolei Salechard – Igarka, biegnącej na wysokości koła podbiegunowego, którą budowali więźniowie w latach 1949-1953, potem nazwanej Martwa Droga, 1949. Fot. autor nieznany. Więźniowie układający prowizoryczną linię kolejową na tymczasowym nasypie, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Więźniowie układający prowizoryczną linię kolejową na tymczasowym nasypie, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Więźniowie przy pracy, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Więźniowie przy pracy, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Drezyna na trasie przeprawy lodowej Łabytnangi – Salechard przez zamarznięty Ob, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Oryginalny podpis fotografii: „Wyjście kolumny traktorów w tundrę”, Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Więźniowie pracujący w składzie drewna budowlanego w Jermakowie nad Jenisejem. Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Budowa osiedla Jermakowo nad Jenisejem, gdzie mieściły się zarząd i baza wschodniego odcinka budowy. Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Inżynierowie i funkcjonariusze wschodniego odcinka budowy linii kolejowej Salechard – Igarka w Jermakowie na brzegu Jeniseju. Piąty z lewej inżynier projektant Aleksander Poboży, Jermakowo 1949. Fot. autor nieznany. Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Zachodni odcinek Martwej Drogi w rejonie rzeki Nadym, około 300 km na wschód od Salechardu, 1949-1953. Fot. autor nieznany. Oryginalny podpis fotografii: „Tymczasowa linia kolejowa poprowadzona przez błota”. Nie jest jasne, w jakim celu położono trzy szyny. Martwa Droga, 1949-1953. Fot. autor nieznany Masówka z okazji otwarcia odcinka linii kolejowej Czum – Łabytnangi, 1948 r. Slogan na lokomotywie: „Naprzód do komunizmu”. Fot. prawdopodobnie Fiodor Poczkin.
FOTOGRAFIE WSPÓŁCZESNE
Martwa Droga, 1990. Fot. Tomasz Kizny Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Łagier i linia kolejowa Martwej Drogi, 1991. Fot. Tomasz Kizny Typowy obóz dla blisko pięciuset więźniów. Siedem baraków w dwóch rzędach dla około osiemdziesięciu więźniów każdy, pomiędzy nimi droga prowadząca od linii kolejowej przez wachtę do łagrowej jadalni (z lewej). Dwa małe budynki w lewym dolnym rogu to prawdopodobnie piekarnia i łaźnia. Z prawej, za ogrodzeniem obozu, budynek strażników i administracji obozowej (w kształcie litery L) oraz magazyny narzędzi i żywności. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Opuszczony łagier. Obozy budowano co osiem-dziesięć kilometrów wzdłuż trasy linii kolejowej. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Grób więźnia na cmentarzu łagrowym nad rzeką Turuchan. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Martwa Droga. Fot. Tomasz Kizny Duży łagier koło osiedla Jermakowo nad Jenisejem. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Łagier. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Miski aluminiowe na terenie obozu. Widoczne dziury po graniastych bagnetach i przecięcia siekierą. Przy likwidacji budowy sprzęty porzucane w lasotundrze niszczono, aby nie nadawały się do użytku. Konsekwencja, z jaką to robiono wskazuje, że zobowiązywało do tego jakieś rozporządzenie. Jego logika pozostaje zagadką. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Barak łagrowy. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Pomieszczenia łagrowej sekcji kulturalno-wychowawczej, tzw. KWCZ (Kulturno-wospitatielnaja czast). „Niech żyje nasza potężna socjalistyczna ojczyzna ZSRR”, „Wypełnienie piątego pięcioletniego planu to wielki krok naprzód na drodze rozwoju od socjalizmu do komunizmu”, „Praca w ZSRR jest sprawą honoru, sprawą chwały, sprawą męstwa i bohaterstwa”. Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny Martwa Droga, 1991. Fot. Tomasz Kizny
