Afisz łagrowego teatru: Teatr Pierwszego Oddziału SŁON [Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia], w sobotę 9 i niedzielę 10 czerwca, przedstawi SZTIL, sztukę W.N. Billa-Biełocerkowskiego w ośmiu aktach; gra cały zespół; inscenizacja głównego reżysera B. Gołubowskiego; asystent reżysera Gazalius. ORKIESTRA DĘTA pod kierownictwem Speranskiego; ceny biletów od 15 kopiejek do 1 rubla. Kadr z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Teatr Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia. Kadry z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Teatr Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia. Kadry z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Teatr Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia. Kadry z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Wejście do teatru w Sołowieckim Obozie Specjalnego Przeznaczenia. Napis: „Sołowiecki Teatr Pierwszego Oddziału”. Kadr z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Teatr Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia. Kadr z filmu propagandowego „Sołowki”, reż. A. Czerkasow, operator S. Sawienko, „Sowkino”, 1927-1928. Program twórczości amatorskiej 5. oddziału Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej. Czelabińsk 1957.Spektakl „Przyciąganie ziemskie”. Występują więźniowie (od lewej): W. Szylenko, P. Szarow, A. Bułatow, J. Troszykow, W. Warienik, N. Wołogdin, A. Dubynin. Kolorowana fotografia amatorskiego zespołu estradowego Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. „Satyryczne kuplety na tematy życiowe”, z lewej W. Barsuk, na harmonii akompaniuje P. Szarow. Łagrowy zespół estradowy Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. Spektakl „Przyciąganie ziemskie”. Występują więźniowie (od lewej): W. Warienik, J. Troszykow, W. Szylenko, A. Bułatow, N. Wołogdin.Łagrowy zespół estradowy Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. Spektakl „Przyciąganie ziemskie”. Od lewej: A. Dubynin i A. Bułatow.Łagrowy zespół estradowy Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. Łagrowy zespół estradowy Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. Scena ze spektaklu „Drobiazgi życia”. Występują więźniowie (od lewej): J. Żukow i J. Troszykow. Łagrowy zespół estradowy Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. A. Dubynin, kierownik łagrowego zespołu estradowego Kuznieckich Obozów Pracy Poprawczej Kuzniecłag, Czelabińsk 1957. Fot. autor nieznany. „Taniec rosyjski” w wykonaniu teatru Krasnogorskich Obozów Pracy Poprawczej Krasnogorłag. Swierdłowsk (dzisiaj Jekaterynburg) 1957. Fot. autor nieznany. Walentyna Tokarska w wieku 87 lat w spektaklu „Milcz, smutku, milcz” na scenie Moskiewskiego Teatru Satyry. Moskwa 1993. Fot. Tomasz Kizny Walentyna Tokarska, aktorka, ur. w 1906 roku Odessie w rodzinie polskiego śpiewaka operowego. W latach trzydziestych gwiazda moskiewskiego music-hallu. W 1945 roku skazana na pięć lat łagrów, wyrok odbywała w Workucie, gdzie występowała w Muzyczno-Dramatycznym Teatrze Workutstroju NKWD. Laureatka tytułu Ludowa Artystka Federacji Rosyjskiej. Zmarła 30 września 1996 roku. Walentyna Tokarska (w środku) na scenie Muzyczno-Dramatycznego Teatru Workutstroju NKWD w operetce „Fiołek Montmartre’u” Imre Kálmána. Workuta 1946. Fot. prawdopodobnie A. Kapler. Walentyna Tokarska w głównej roli w wodewilowej operetce „Mam’zelle Nitouche”. Muzyczno-Dramatyczny Teatr Workutstroju NKWD, 1949-1953. Fot. prawdopodobnie A. Kapler. Walentyna Tokarska, lata dwudzieste. Fot. autor nieznany. Walentyna Tokarska w swoim mieszkaniu w Moskwie. Na ścianie jej portret namalowany w Workucie przez współwięźnia, malarza Piotra Bendela, scenografa workuckiego teatru, gdzie jest przedstawiona w kostiumie, w którym grała w operetce „Mam’zelle Nitouche” Hervé w łagrowym teatrze. Moskwa 1993. Fot. Tomasz Kizny Łagrowy zespół jazzowy Zinowija Binkina (z trąbką nad literą „A”). Napis na pierwszym planie: jazz. Zarząd Obozów Pracy Poprawczej Obwodu Moskiewskiego, Bieskudnikowo, styczeń 1947. Fot. autor nieznany. Łazar Szeryszewski. Moskwa, 1993 r. Fot. Tomasz Kizny Łazar Szeryszewski, ur. w 1926 roku w Kijowie, poeta, tłumacz. Jego ojca rozstrzelano w 1938 roku. W 1944 roku skazany na 5 lat łagru. Odbywał wyrok w Bieskudnikowie pod Moskwą, gdzie w pracował w łagrowym zespole kompozytora Zinowija Binkina, również więźnia. Następnie wysłany do obozów w Republice Komi, pracował w teatrach łagrowych w Abiezi i Salechardzie. Autor kilku tomów wierszy, członek Związku Pisarzy ZSRR. Zmarł w 2008 roku. Łazar Szeryszewski w teatrze Zarządu Obozów Pracy Poprawczej Obwodu Moskiewskiego, Bieskudnikowo, styczeń 1947 r. Od lewej: kompozytor Zinowij Binkin, pianista Leonid Kogur, asystent literacki zespołu Łazar Szeryszewski, orkiestrant Marat Zeliczenko. Fot. autor nieznany. Płaton Nabokow z rękopisami wierszy, które napisał w łagrze. Moskwa 1993. Fot. Tomasz Kizny Płaton Nabokow ur. w 1922 roku. Jego ojciec i dwóch wujów zostali rozstrzelani w czasie wielkiej czystki. Ranny na froncie drugiej wojny światowej. Pracował jako dziennikarz w gazecie „Moskowskij Komsomolec” kiedy został aresztowany w 1951 roku i skazany na 10 lat łagru. Wyrok odbywał w Ozierłagu w obwodzie irkuckim. Zwolniony w 1955 roku. Autor kilku zbiorów wierszy, wspomnień łagrowych, scenariuszy filmów popularnonaukowych. Członek Związku Pisarzy Rosji. Nina Gamilton na scenie teatru łagrowego na Kołymie, 1939-1941. Fot. autor nieznany. Nina Gamilton. Moskwa, 1993. Fot. Tomasz Kizny Nina Gamilton ur. w 1914 roku, balerina Teatru Bolszoj w Moskwie. Aresztowana w 1937 roku i skazana na 5 lat, wyrok odbywała na Kołymie w obozie kobiecym, gdzie występowała w łagrowym teatrze. Zwolniona w 1942 roku, nie miała prawa wyjazdu z Kołymy, pracowała w Muzyczno-Dramatycznym Teatrze im. Maksyma Gorkiego Dalstroju NKWD w Magadanie jako balerina i choreograf. W 1947 roku wróciła do Moskwy. Zmarła w 1998 roku. Nina Gamilton w spektaklu „Wiosna w Moskwie”. Muzyczno-Dramatyczny Teatr Dalstroju NKWD im. Maksyma Gorkiego, Magadan 1943. Fot. autor nieznany. Próby do przedstawienia „Na dnie” Maksyma Gorkiego w teatrze Sołowieckiego Obozu Specjalnego Przeznaczenia, lata dwudzieste. Fot. autor nieznany. Iwan Nikołajewicz Rusinow, Moskwa, 1993. Fot. Tomasz Kizny Iwan Nikołajewicz Rusinow urodził się w 1909 roku w rodzinie duchownego prawosławnego. W 1932 roku został aresztowany w czasie stażu w Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym MCHAT i skazany na 5 lat łagru. Grał na scenach teatrów obozowych na Biełomorkanale, Sołowkach i w Republice Komi. W 1944 roku ponownie skazany na pięć lat łagrów. W latach pięćdziesiątych pracował w teatrze dramatycznym w Tbilisi, potem w teatrach moskiewskich. Laureat tytułu Ludowy Artysta Gruzińskiej SRR. Zmarł w Moskwie w 1994 roku. Publiczność na występie finałowym Przeglądu Amatorskiej Twórczości Więźniów zorganizowanym przez Zarząd Obozów Pracy Poprawczej Uzbeckiej SRR, 1954-1956. Fot. autor nieznany.
